Volgende week is het een jaar geleden dat de Engelse hoogleraar Neurologie Oliver Sacks overleed. Het proberen te begrijpen van het menselijk brein was zijn levenswerk. Ik kocht vorig jaar zijn boek Musicofilia, waarin hij ons kennis laat maken met mensen die ondanks allerlei neurologische aandoeningen, op hun manier de heilzame werking van muziek ondervinden.
Hij vertelt o.a. over een patiënt die aan een vroege vorm van Alzheimer leed:
“Hij is niet in staat een handschoen of bloem die ik hem overhandig te herkennen en hield zijn eigen vrouw eens voor een hoed. …maar hij ontdekte dat hij de nodige handelingen en taken van de dag kan uitvoeren als ze in liedvorm zijn georganiseerd. Zijn vrouw legt zijn gewone kleren op alle gewone plaatsen neer en hij kleedt zich al zingend moeiteloos aan. Hij doet alles zingend. Maar als hij onderbroken wordt en de draad kwijtraakt, dan komt hij volledig tot stilstand en kent hij zijn kleren niet. Hij zingt de hele tijd: eetliedjes, aankleedliedjes, badliedjes, van alles. Hij kan niets doen als hij er geen lied van maakt.”
Sacks zag hoe zijn patiënten die leden aan de ziekte van Alzheimer of andere vormen van dementie reageerden op muziek, vooral liedjes van vroeger. Wij ervaren dat keer op keer, dat vinden van stukjes geheugen die onbereikbaar leken maar door een lied tevoorschijn komen. Dat maakt onze optredens voor mensen met die ziekte bijzonder en, zoals Sacks zegt: ‘noodzakelijk’.
Jammer dat hij er niet meer is, maar laten we vooral van hem leren. Hij had zoveel te vertellen.
Filmpje: https://youtu.be/MdYplKQ4JBc
Zingen van hart tot hart 