Als wij zingen en spelen voor ouderen in de zorginstellingen in ons land, beseffen wij heel goed dat we, als de Zingende Koffiemeisjes, ‘slechts’ een middel zijn om even wat vreugde, gezelligheid en aandacht te brengen, maar soms is het voor ons zoveel meer dan dat; ontmoetingen met mooie mensen.
Koffiemeisje 1 verwoordde het vanmorgen zo:
“Wat mij het meeste raakt is dat wanneer je in de ogen kijkt van sommige mensen, je zulke mooie dingen oppikt. Soms kijk ik wat dieper en dan denk ik: oh, wat een mooi mens is dat! Ook bij mensen met dementie gebeurt dat. Te zien dat je jezelf zo kwijt kan raken door die ziekte! Onmenselijk vind ik het. Gelukkig voel en zie je in de verzorgingshuizen de betrokkenheid en liefde voor deze mensen, want ze verdienen het dubbel en dwars.”
Koffiemeisje 2 hoefde alleen maar te knikken.
Zingen van hart tot hart 