De Tuinkamer van Libertas Rijn en Vliet in Leiden kijkt uit op een binnentuintje tussen de hoogbouw. Hij wordt nog niet veel gebruikt. Het is een kleine, knusse kamer, met een klein keukentje en er staan twee tafels met wat stoelen eromheen. Het is er stil en ‘nog een beetje koud’, zegt Arien, de Activiteitenbegeleidster, ‘maar we zetten de verwarming snel aan hoor!’ De bewoners van Zorgcentrum Robijnhof zijn pas naar deze locatie verhuisd en ze zijn nog een beetje zoekende om hun weg en hun plek te vinden in dit grote complex.
We kleden ons om, positioneren onze spulletjes en om twee uur komt de eerste groep van elf bewoners binnen. Om half vier de tweede. Ze moesten even zoeken waar ze precies moesten zijn, maar na vanmiddag, wedden wij dat niemand meer vergeet waar de Tuinkamer is. ‘Dat is de kamer waar de roze, zingende koffiemeisjes optraden.’ Het wordt een middag die we niet snel zullen vergeten. Koffie drinken met een gezellige Leidse babbel. Het uitwisselen van de vele herinneringen over hoe het ook weer ging met dat koffie zetten vroeger. Een hartverwarmend koor bij bijna alle liedjes, de oprecht gedeelde ontroering als wij een lied zingen dat een bewoonster gisteren nog hoorde op de begrafenis van een geliefde. ‘Het moest zo zijn’, verzucht de dochter na afloop. Knuffels onderling, geschater als een meneer met een grote witte snor mijn politiepetje opzet en zich even Bromsnor waant. Hand in hand in de kring langs de Amsterdamse grachten. En van bijna iedereen een welgemeende zoen na afloop. Dat kan alleen als er verbinding is.
Vanmorgen op Facebook een berichtje dat precies verwoordt hoe het was: er was leven.
‘Gistermiddag was ik getuige van een bijzondere voorstelling van jullie. Wat was ik ontroerd hoe liefdevol jullie dit doen met zulke mooie stemmen ook. Normaal zie ik deze ouderen zitten boven in hun gezamelijke huiskamer en dan vindt ik het vaak triest om te zien hoe ze daar zitten.Maar daar beneden in de tuinkamer zag ik leven in iedereen het was zo mooi om te zien dat al deze mensen weer eruit zagen als ze werkelijk zijn alsof ze tot “leven ” werden geroepen😍 krijg nog steeds tranen als ik terug denk aan gister! Dankjulliewel dat jullie dit moois kunnen geven aan alle ouderen!! Groot respect en waardering voor jullie❤ Dankjulliewel👍❤lieve groet van Ada’
Het werd heel warm in de Tuinkamer en dat kwam niet door de verwarming.
Zingen van hart tot hart 
Ik voel me bevoorecht dat ik deze middag kon realiseren voor onze bewoners.
Het was een warme, emotionele, liefdevolle middag die we niet gauw zullen vergeten.
Bewoners genoten van het ophalen van herinneringen, de geur van vers gezette koffie en de prachtig gezongen liedjes.
Koffiemeisjes bedankt en zeer zeker tot ziens in Robijnhof locatie Rijn en Vliet.
liefs Arien Matters