Ontmoetingen

Na ons optreden bij Overduin in Katwijk, reden we donderdag door naar het strand. De zomer deed z’n best om de herfst nog even te pesten. De lucht was helderblauw, het licht een beetje geel, alsof het al laat in de middag was. We aten een soepje en deelden onze ervaringen van die morgen, hoe fijn de ontmoeting met de bewoners en begeleiders weer was en hoe verbonden we ons voelden met de mensen die er waren.

Als we de strandtent uitlopen staan er vlakbij de deur twee strandrolstoelen met grote rubber banden klaar. We dollen er even mee. Ilonka gaat er in zitten en ik rijd hem een stukje het strand op, in het mulle zand.

‘Nou, jullie dollen er nu mee, maar het zijn vreselijke dingen hoor. Rij maar eens naar beneden en dan weer naar boven. Niet te doen!’ Op het plankier dat halverwege de weg naar de zee ophoudt, zit een vrouw, op een driepoots-meeneemkrukje. Ze vertelt dat ze een paar jaar terug haar man heeft verloren aan de dood en dat ze hem op allerlei plekken langs de kust in zo’n rolstoel naar de zee bracht als hij daar behoefte aan had. ‘Bij Scheveningen hebben ze elektrische rolstoelen. Veel beter!’ Ze vangt ons; onze aandacht en ons medeleven. Er volgt een mooi gesprek waarin ze open en eerlijk vertelt over zijn en haar strijd, over haar nieuwe eenzaamheid, het gemis van het ‘samen’ en haar zoektocht naar een bevredigend bestaan alleen. Tranen vloeien als ze vertelt soms niet te weten wat ze met de nieuwe dag moet. Maar als ze over de humor van haar man vertelt, dan laat ze zien dat ze een vriendelijke lach in

huis heeft. We vragen of we haar een hand mogen geven. Ze knikt en geeft ons die van haar, hij is warm.

En dan vraagt ze naar ons, wat wij doen en waarom we hier zijn. Haar zorgelijke blik verdwijnt, ten gunste van een geïnteresseerde. We vertellen het haar en geven haar een kaartje en dan nemen we afscheid.

De volgende dag plopt er een mailtje in onze mailbox:

Goedenavond koffiemeisjes,
Ik heb jullie gehoord en gezien op Youtube , ook reviews gelezen jullie doen heel dankbaar werk.
Ik voelde dit gisteren al tijdens ons gesprek op het strand bij de strandrolstoel.

Bedankt , jullie voor het luisterende oor.

Alles is relatief, dat leerde Ina ons die middag. Wat een mooie ontmoeting.