Er zijn geen foto’s van mijn opa in zijn overall in het knutselschuurtje en ook niet van mijn oma in haar simpele keukentje zonder koelkast, maar de beelden, geuren en geluiden van toen bestaan nog in mijn geheugen.
Ik voel de zwaarte van de zwarte bakelieten hoorn van de hangende telefoon in hun gang en de koelte van het granieten aanrecht in de keuken. Ik ruik de geur van de vers gemalen bonen in het glazen bakje onder de koffiemolen en ik zie de stapel grijze wolkjespannen, achter het gerimpelde gordijntje onder het aanrecht.
Het duurde even voor we zo’n pan hadden gevonden, maar zelfs bij mij werkt het: ik ben even terug in de tijd! Bij de volgende show, staat hij “de herinnering” te zijn op onze jaren vijftig tafel!
Zingen van hart tot hart 