Daar stonden ze, naast elkaar: de professoren Honing, Swaab en Scherder. Een podium vol jaloersmakende kennis over het brein, een podium vol vakgekte en enthousiasme. Ze vertelden en toonden aan hoe muziek onze hersens kan beïnvloeden. De één dat piepjonge baby’s al ritme ervaren, de ander hoe iemand blij kan worden van droevige muziek en hoe je dat in de hersens kunt zien en de derde hoe muziek kan bijdragen aan het op gang brengen van communicatie bij ziekte en trauma. Ze presenteerden ons hun Miracles of Music, het wonder dat we muziek noemen. Wetenschappelijk bewijs te over dat muziek ons maakt tot wat we zijn.
Die middag waren wij, De Zingende Koffiemeisjes, in Harmelen. We zongen met de bewoners van Woonzorgcentrum Gaza. En daar, in die twee huiskamers, was geen wetenschappelijk bewijs nodig. Daar presenteerde het wonder dat muziek is zich in glinsterende ogen, zwaaiende handen, dirigerende vingers en elkaar vindende stemmen. Daar werd bewezen dat ritme nooit verloren gaat, ongeacht leeftijd en gezondheid, dat blijdschap en herinnering zich kunnen uiten in een traan of in een lach en dat muziek de communicatie zelf is en een primair middel van verbinding.
Wetenschap en de praktijk; twee perspectieven, die van de wetenschapper en die van de muzikant, maar een elkaar volkomen overlappende overtuiging dat muziek de kwaliteit van leven verhoogt en een recht is voor ieder mens.
Een mooi project, dat wij graag ondersteunen: Miracles of Music
Wilt u meer weten over de muziekprojecten voor ouderen van De Zingende Koffiemeisjes?
Neem contact op via onze site. Contact Zingende Koffiemeisjes
Zingen van hart tot hart 