Zingende Koffiemeisjes zingen, ongeacht gelegenheid, publiek, plaats of tijd. Vraag ons te komen zingen en we doen het (meestal). Bij verjaardagsfeesten, personeelsfeesten, jubilea, zomerfestiviteiten, Kerstvieringen, house-warmings, festivals of gewoon… als iemand het nodig heeft. En als dat dan familie van je is, dan hoeven ze het niet eens te vragen.
Vanmorgen waren we voor het eerst Zingende Koffiemeisjes in familiekring. Dat voelde voor Koffiemeisje 1 wel wat anders. Toen haar ‘tantetje’ (85) de deur open deed, keek die ons zo wantrouwig aan, dat het bewijs dat onze komst een ware verrassing voor haar was ervan af droop. Pas toen ze haar nichtje herkende achter het roze schortje, lachte ze, hardop en vrij.
Wij zongen. Haar zus, zoons en schoondochters serveerden gebak. En tantetje lachte. Ze zong mee, ze draaide gewiekst een heel bakje koffiebonen door de stugge molen. Onze veel te sterke koffie kreeg een 10! (familieoordeel…)
Voor tantetje een andere zaterdagmorgen, een nieuw geluid, een vrolijke gedachte en bovenal een fijne herinnering. Het moment van vertrek schuurde even; bij de deur een traantje, een dankbare lach en liefdevolle omhelzing.
‘Dit pakt niemand ons meer af’, zei nichtje/Koffiemeisje 1 tevreden en helemaal-geen-nichtje/Koffiemeisje 2 had er voor haar gevoel opeens een familie bij.
Zingen van hart tot hart 