Hof van Alkemade is een kleinschalig woonservicecentrum in Roelofarendsveen en bestaat deze maand 5 jaar. Naar het principe “zo thuis mogelijk”, wonen er ouderen in 16 zorgappartementen en 2 groepswoningen (voor mensen met dementie).
Vandaag spelen we de try-out van De Zingende Koffiemeisjes in het prachtige restaurant van dit zorgcentrum.
“Ik ben er al vroeg, want ze zeiden dat het wel eens erg druk kon worden”, zegt ze verlegen. Tijdens de soundcheck, zingen we Het Dorp “alleen voor haar” en krijgen er een prachtige lach voor terug. We helpen haar, nu het nog kan, uit haar stoel, omdat ze toch liever op een bankje zit. “Ja, ik ben een beetje vroeg, want ze zeiden dat het wel druk zou worden!”
En het wórdt druk, het wordt er-kan-niemand-meer-bij-druk. De rollators moeten de zaal uit. Een welhaast ontelbaar aantal levensjaren verzamelt zich als ons publiek. De oudste bezoekster is 102.
De oude koffiemolen gaat van ervaren hand tot hand, of ik moet eigenlijk zeggen, van knie tot knie, want koffie malen doe je met de molen tussen je benen. De geur van een ouderwets bakkie, mét Buisman, vult de ruimte. Geheugens worden geprikkeld, stemmen gesmeerd; de liedjesteksten feilloos meegezongen en de verhalen opgeslorpt.
Lachende of glinsterende ogen, deinende schouders, alerte blikken en ontspannen gedommel, opgestoken duimen, het valt ons allemaal ten deel en ontroert ons beiden, maar als er bij het slotnummer met een zee van minstens 50 rozen naar ons wordt gezwaaid, dan is dat hét magische moment van deze morgen.
Wat is het fantastisch om dit te mogen doen!
In deze zaal was even geen eenzaamheid te bekennen. Even niet.
Zingen van hart tot hart 