Berkel en Rodenrijs

We zijn bij Laurens Sint Petrus in Berkel en Rodenrijs, een voormalige ‘ambachtsheerlijkheid’ in de polder van Zuid Holland.

‘Goedemiddag allemaal! Wij zijn De Zingende Koffiemeisjes…wij hebben ons voor u uitgedost als koffiemeisjes uit de jaren 60.’

We showen onze roze schorten en bloemen in het haar.

‘Lijkt het er een beetje op? Of slaat het nergens op?’

Oké, oké, oké! Het is tegelijkertijd een open deur, het hoofd op een hakblok en een schot voor open doel, dat geven we toe…..

‘Nou, dat laatste!’, horen we zachtjes naast ons. We hebben beet en gooien even wat olie op het vuur!

‘Oh, ècht, mevrouw? Vindt u het een mislukte poging? Slaat het nergens op?’ We veinzen ontsteltenis.

Ze knikt.  ‘Nou, jullie zien er hartstikke leuk uit hoor, daar gaat het niet om, maar het slaat nergens op. Zo liep ik er vroeger niet bij tussen de koei’n, hoor! Ik zie het al voor me! En die hakken, dat kon ook niet op de boerderij!’

Eén-nul achter, zou je zeggen, maar mevrouw drinkt haar kopje ouderwetse koffie helemaal leeg, glimlacht en zingt zachtjes mee met de liedjes. Rare, roze schortjes of niet. Aan het eind van ons optreden is het op z’n minst een gelijkspelletje: 1 voor mevrouw en 1 voor de stadse koffiemeisjes.