Een mooie dag voor de ouderen

Geplaatst op door Monique

Dat was het gisteren, een mooie dag, op alle fronten!

Wij werden uitgenodigd om de aftrap te verzorgen bij de Slotmanifestatie van het programma Age Friendly Cultural Cities van BNG Bank/Fonds voor Cultuurparticipatie. Een geweldig project!

‘Het doel is om in meer gemeenten aandacht te vragen voor de oudere doelgroep en het positieve effect van kunst en cultuur op hun welbevinden. Dat ouderen zich blijven ontwikkelen (fysiek, mentaal) door een inspirerend aanbod van professionele kunstenaars en zo wellicht meer zelfvertrouwen opbouwen wat hun zelfredzaamheid vergroot’, schreef een van de organisatoren. Mooie raakvlakken met het werk van de Zingende Koffiemeisjes.

Net als de Stichting en de dolenthousiaste gemeentes die zich committeerden aan dit doel, zien wij in ons werk elke keer weer het positieve effect van (in ons geval) muziek op het welzijn van de ouderen. Muziek en oprechte aandacht zijn middelen om verbinding te maken van hart tot hart. Daarmee worden mensen uit hun isolement getrokken, in het nu gezet en laat je ze voelen dat ze gezien worden en gekend. Dat is voor ons vloeibare liefde delen, letterlijk met onze ouderwetse koffie, maar ook figuurlijk, van mens tot mens.

Wij zijn dankbaar dat we, met onze kunsten, liefde en aandacht mogen brengen aan mensen die het op een hun passende manier aan ons teruggeven. Dat kan zijn in een lach, in een traan, een aanraking of simpelweg door mee te zingen.  

Gemeente Haarlem won gisteren de BNG Bank Lang Leve Kunstprijs 2019. Prachtig natuurlijk! Gefeliciteerd! Maar wie er natuurlijk echt wonnen? De ouderen! Wij hopen dat er nog veel inspirerende age-friendly cultuurprojecten volgen.

Eenzaamheid krijgt een gezicht

Geplaatst op door Monique

“Vinden jullie het goed als ik wat foto’s en filmpjes maak vanmiddag’, vraagt onze begeleidster ons voor het optreden. ‘Geen zorgen voor jullie privacy hoor, want ze worden alleen op Familienet gezet, dat is een besloten omgeving, alleen voor de familie van de bewoners’.

De nacht na twee bewogen huiskameroptredens in Vinkeveen, echoën deze zinnen rond in mijn brein. De beelden evenzo. Ik zie de kleine, gedrongen Louisa de kamer binnenkomen, aan de arm van een verzorgende. In de deuropening aarzelt ze wat. Ze zoekt met haar ogen naar een veilig plekje en ik wijs haar op een lege stoel aan de andere kant van de kamer. Ik bied haar mijn arm, ze pakt hem, doet een stap en stopt dan weer. Ik heb haar vertrouwen nog niet gewonnen. Met een bescheiden glimlach kiest ze een plekje aan de tafel, dicht bij de deur.

We zingen de eerste liedjes, laten haar ruiken aan de versgemalen koffie en zien haar armen al gauw meebewegen op het ritme. Haar handklap verraadt muzikaliteit en haar glimlach ontspant. Als we My Bonny van The Beatles zingen, staat Louisa op. Ze schuifelt naar het midden van de kamer en ze swingt en twist; kleine, precieze bewegingen met haar heupen, stapjes waar ze horen, geen beat gemist. Ze draait rond ons, ze klapt en ze zingt. Bij Dancing Queen, bewijst ze dat ze die titel meer dan waard is. Ze gaat de hele kamer rond, ze danst dicht langs de rij klappende medebewoners en hun familieleden. Ze raakt ze een voor een aan alsof ze hen herkent en begroet. En iedereen groet terug, iedereen moedigt haar aan en bewondert haar. Als ze weer terug is in het midden, geeft ze ons spontaan een knuffel, terwijl ze danst. We zijn beiden geroerd.

Als de tonen van ons laatste lied nog in de hoek van de kamer hangen, zit ze weer aan de tafel. Ze praat niet en staart naar buiten. Onze begeleidster vertelt ons dat ze zelden met activiteiten mee doet, niet van de woning weg wil en dat ze helemaal niemand heeft, geen familie, geen vrienden, alleen een bewindvoerder. Het filmpje van haar dans met ons zal prijken op het Familienet. Louisa, die op haar heel eigen wijze het onomstotelijke bewijs levert, dat muziek mensen tot leven en tot hun essentie kan brengen….voor de familieleden van de anderen.

Wij gaan zeker een keer naar haar terug en we hopen dat ze dan weer met ons wil dansen, samen, verbonden, alsof eenzaamheid niet bestaat.

‘Wees gewoon lief voor elkaar!’

Geplaatst op door Monique

 

Deze week sloten we dit Koffiemeisjes-seizoen af. Dat gebeurde bij De Breede Vliet in Hoogvliet, onder de rook van Rotterdam. 

Gewapend met twee geleende sjaals en een clubshirt van Feyenoord, rijden we door de Beneluxtunnel naar het land van Hand in hand, kameraden! Ons publiek heeft er vanaf de eerste noot zin in, ze zingen alsof het een lieve lust is.

Zo’n laatste optreden voor de vakantie is iets anders dan alle anderen. Het voelt als het bereiken van een ‘finish’ midden in het jaar. Niet alleen omdat we dan even kunnen ademhalen na een drukke tijd en er ruimte is om de koffiemolens te smeren, de koffiebonenvoorraad te checken op houdbaarheid en de schortjes te controleren op slijtage, maar vooral omdat het ook zo’n moment is waarop je even stilstaat bij wat je hebt gedaan, een minuutje reflectie.

En soms zijn er dan van die mensen die dat momentje zomaar kleur geven.

Als de zaal na afloop zoemend leegloopt, blijft er een echtpaar achter. We gaan even bij ze zitten. Ze delen hun vreugde over ons optreden en de heerlijke middag die ze hebben gehad.  Ze draaiden beiden aan de molen en proefden de ouderwetse koffie. Hij lachte en playbackte ( ‘Zingen heb ik nooit gekund. Zij wel!’ ) en zij zong elk woord mee. We blozen haast van de superlatieven die ons ten deel vallen over onze mooie stemmen en performance. Hij oogt een zeventiger in zijn smetteloze overhemd met subtiel rood streepje. Maar hij fluistert trots dat hij 94 wordt en zij 91. Sinds zijn vrouw gevallen is, moet zij hier wonen, maar hij komt elke dag op de fiets naar haar toe.

‘Hij is zo lief!’, verzucht ze. ‘En zo knap nog, vind je niet? Als hij die mooie grijze broek aan heeft en hier binnen loopt, dan zie ik alle vrouwen zomaar naar hem kijken. Soms komt hij zelfs twee keer op een dag.’ De liefde spreekt uit haar ogen en uit zijn lach. Ze zijn al 71 jaar bij elkaar. 71 jaar! Zo oud werd mijn vader… Ze grinniken om onze bewondering.

‘Kind, zo moeilijk is dat niet hoor. Wees gewoon lief voor elkaar!’

We krijgen een welgemeende zoen en ze lopen samen de zaal uit. Zij licht voorover gebogen, achter haar rollator en hij vlak achter haar, zijn hand losjes op haar rug.

We eindigen dit seizoen met een gevoel van tevredenheid over wat we hebben kunnen doen, een gevoel van dankbaarheid voor wat we hebben mogen meemaken en leren en een gevoel van vastberadenheid om na deze zonnige zomer met volle kracht door te gaan, want er is nog zoveel te winnen en te doen voor de kwetsbare ouderen.

Fijne zomer, lieve mensen! Enne….gewoon lief zijn voor elkaar. 

Ilonka en Monique 

De Zingende Koffiemeisjes Internationaal!

Geplaatst op door Monique

Moederkesdag in België

In West-Vlaanderen heet Gent geen Gent, maar Hent. Ze hebben er nog nooit van Buisman gehoord en als West-Vlamingen met elkaar praten, dan versta je ze niet.

Zaterdag gingen we de grens over bij Hazeldonk, richting Ieper, naar Woonzorgcentrum Wintershove in Vlamertinge. De Zingende Koffiemeisjes Internationaal! Hoe leuk is dat! Het zou er wel anders zijn, dachten we, maar verder dan de hierboven genoemde ‘verschillen’ kwamen we niet.

Ze hebben er ook gewoon een Moederdag in mei. Ze hebben ook prachtige huizen, waar ouderen samen wonen en worden verzorgd door kundige en betrokken verzorgenden, met rollatorparkings in de gang en hoekjes vol vintage-spulletjes. Ze hebben er ook gedreven en enthousiaste activiteitenbegeleiders, die er alles aan doen om de bewoners een zinvolle en fijne dagbesteding te garanderen; die hun tomeloze creativiteit aanwenden om op allerlei manieren geld bij elkaar te sprokkelen om een ‘schoon’ Moederdagcadeau te kunnen geven.

En de Vlaamse ouderen? Net zo muzikaal als die van ons! Net zo blij als ze worden toegezongen en net zo enthousiast bij het meezingen en muziek maken. We zagen dezelfde ontroering bij Droomland, dezelfde lol bij Omdat Ik Zoveel Van Je hou en een even lange polonaise bij O, wat ben je mooi. En bij onze aan alle moeders opgedragen toegift, Mag Ik Dan Bij Jou, was de stille aandacht even verpletterend als altijd.

Na afloop voelden wij ons welkom en een beetje jarig, want als Vlamingen hebben genoten, dan zeggen ze: ‘Proficiat! Het was schoon!’

Wat nou ‘de grens over’? Er waren zaterdag geen grenzen, want bij muziek en liefde verdampen die.

En o ja….ze moeten daar in Vlamingenland wel een ijzeren discipline hebben, want met zoveel oog- en tongstrelende chocoladewinkels op één vierkante kilometer, zou je toch verwachten dat ze stuk voor stuk tonnetjerond zouden zijn en dat zijn ze niet! Chapeau!

Een dag vol bloemen

Geplaatst op door Monique

De Zonnebloem Afdeling De Zilk bestaat 50 jaar. Al sinds 1967 zet deze groep vrijwilligers zich in voor mensen met een lichamelijke beperking en dat doen ze op z’n Zilks, actief en betrokken. Tijd voor een mooi verjaardagsfeest in Trefcentrum De Duinpan, met koffie en muziek van De Zingende Koffiemeisjes.

En we vallen met onze Leiderdorpse neuzen pardoes in de bloemen. Ze zijn niet te missen. De straten liggen vol met mozaïeken van hyacintenbloemetjes, de bollenvelden in en om het dorp stralen in kleuren die te mooi zijn om er namen aan te kunnen geven.

Overal bloemen! Bij de ingang van De Duinpan staan twee grote zonnebloemen van ballonnen. Op de revers van de
bestuursleden van de vereniging prijken gehandwerkte zonnebloemen en er staan narcissen in verschillende schakeringen geel op de tafeltjes. En om de diversiteit toch vooral te benadrukken zingen wij over edelweiss en een vaas vol rozen.

Als we later midden in een veld tulpen staan en gefotografeerd worden door een Franse familie uit Strassbourg (‘O la la, les fleurs et la mer sont merveilleux!!!’), dan horen en zien wij in gedachten nog het vrolijke gekwetter en het plezier en enthousiasme van het De Zilkse publiek.

En laten we wel wezen:  zij waren de allermooiste bloemen van de morgen!

De Nationale Dag van de Vrijwilliger

Geplaatst op door Monique

vrijwilliger‘Gaat u mee naar de recreatiezaal, mevrouw de Boer?’

‘Nee hoor, waarom zou ik?’

‘Nou, er is een leuk optreden. De Koffiemeisjes komen zingen!’

‘De koffiemeisjes komen zingen? Moeten die geen koffie zetten dan?’

‘Haha, u bent scherp vandaag! Ja, ze zetten een heerlijk bakkie koffie, maar ze kunnen ook een lekker deuntje zingen en het wordt een heel gezellige boel. Kom lekker mee, dan kunt u het zelf zien!’

‘Nee hoor, het kan niet, want mijn man kan op bezoek komen en dan ben ik er niet.’

‘Ja, dat is waar, maar als uw man komt, dan komt hij ook naar de recreatiezaal hoor, dat heb ik met hem afgesproken.’

‘O, echt? Weet je dat zeker?’

‘Ja, dat weet ik heel zeker. Zullen we gaan?’

Ze rijdt mevrouw de Boer door de lange gang, de lift in, van 3 naar 0, door nog een lange gang, via de hal de recreatiezaal in. Ze ‘parkeert’ mevrouw de Boer op een plekje waar ze niet op de tocht zit, vergewist zich ervan dat ze goed zit zo, loopt terug via de hal, door de lange gang, de lift van 0 naar 3, door de andere gang, naar de huiskamer.

‘Gaat u mee naar de recreatiezaal, mevrouw van Vliet?

‘Nee hoor, geen tijd voor! Ik moet naar de wc!’

De vrijwilliger! Alle hulde!

In stijl

Geplaatst op door Monique

We hebben een nieuw vervoermiddel, een nieuwe vintage gadget, een nieuw maatje!

Verplaatsten we ons eerst met een leuk, verrijdbaar en volgepropt karretje van een bekend Zweuds meubelmerk door de gangen van het verzorgingshuis, nu doen we dat geheel in stijl met een echte, antieke serveerwagen uit de jaren 60. Al onze ouderwetse koffiespullen passen erop alsof ze ervoor gemaakt zijn. En laten we eerlijk zijn, de antieke koffiemolen, de bloemige kopjes en de koffiebus komen toch veel beter tot zijn recht op een leeftijdgenoot.

Morgen krijgt hij zijn vuurdoop in Heemstede.

Serveerwagen

Vakantie!

Geplaatst op door Monique

Zuidervaart_150716

Ze pakt haar roos net onder de kop vast, want daar zitten geen gemene doorns aan de steel.

“Ik ben zo blij dat ik dit nog heb mogen meemaken!”, lacht ze me toe. “Ik ben bijna 100, hoor!”
“En wij voelen ons vereerd dat u bent gekomen, mevrouw!  Ik schatte u toch zeker twintig jaar jonger. U heeft een prachtige lach!”

Na een heerlijke morgen bij ActiVite Zuidervaart, waarbij ons ouderwetse bakkie koffie een dikke PLUS kreeg en waar uit volle borst werd meegezongen en gezwaaid met de rozen, gaan de Zingende Koffiemeisjes een paar weken op vakantie.

Wij voorspellen u, dat op 10 augustus bij ons optreden in Marente Rustenborch/Wijckerslooth, niet alleen de koffie bruin is, maar onze wangen ook!

Wij wensen u allen een zonnige zomer!

 

 

Feestelijke morgen bij Activite Zuidervaart Alphen aan den Rijn

Geplaatst op door Monique

De Zingende Koffiemeisjes toeren maar door!

Dit keer gaan we spelen en zingen bij woonservicecentrum Zuidervaart in Alphen aan den Rijn, dat op een steenworp afstand ligt van het gloednieuwe Rietveld, het nieuwe paradepaardje van ActiVite. ZuidervaartZuidervaart is weliswaar iets ouder en voor een andere doelgroep (somatisch), maar dat betekent niet dat het er minder gezellig is.  Er zijn 60 door de bewoners zelf ingerichte appartementen en een ruime recreatiezaal, die uitnodigt tot activiteit.  “Het is het gezelligste huis van Nederland!” werd ons verteld door een medewerkster.

De Zingende Koffiemeisjes gaan er op 16 juli om 10.15 uur  een vrolijke koffiemorgen verzorgen, met koffie zoals ze dat in de jaren 50 en 60 zetten, met verhalen over toen en een scala aan meezing- en luisterliedjes.

ActiVite Zuidervaart heeft een belangrijke buurtfunctie. Het hele jaar door worden er gezamenlijke activiteiten en cursussen met de buurt en scholen georganiseerd. Dus als u in de buurt bent of woont, kom dan gezellig langs voor een bakkie met muziek!