‘Wij voelen ons de hele maand al Sinterklaas!’
De Activiteitenbegeleiding van Florence Oostduin is opgetogen over de subsidie die ze hebben gekregen in het kader van Waardigheid en Trots.
‘We kunnen zulke leuke activiteiten doen met en voor de bewoners. Gezamenlijke, maar ook persoonlijke wensen kunnen in vervulling gaan.’
De activiteitenagenda past niet meer op een A4-tje. Er komt geregeld een Beautybus, het Bewegingstheater is er bijna elke week en ook wij, De Zingende Koffiemeisjes, bevolken het bijna volle prikbord met aankondigingen.
Waardigheid en trots, liefdevolle zorg voor ouderen. Natuurlijk gaat dat over de kwaliteit van de zorg, over tijd en vooral het gebrek daar aan, over normen, professionalisering en over geld, maar als wij zo om ons heen kijken in Oostduin, gaat het toch ook en misschien wel vooral over plezier en geluk.
‘Ik ben 96, lieverd! Dat ik dit nog mag meemaken!’, glundert een keurige bewoonster.
‘Als ik dit aan mijn kinderen vertel, dan geloven ze me niet!’ Ze pakt het rinkelende instrumentje aan en slaat mee op het ritme van Ze Kon Het Lonken Niet Laten.
En op de laatste van de vijf huiskamers die we aandoen deze middag, moeten we met de hand op ons hart beloven dat we terugkomen.
‘En wat je belooft, dat moet je doen! Anders ben je een oen!’
Met die waarschuwing in de zak, kleden we ons om in de in Japanse sferen gehulde snoezelkamer. We moesten die belofte maar inlossen.
Vandaag bezochten we vijf afdelingen van het prachtige Woonzorgcentrum Oostduin van Florence Zorg in het Haagse Benoordenhout. Het was een heerlijke middag met veel muzikale, zingende bewoners en een lach en een traan.
Zingen van hart tot hart 