Meer dan gewone zorg!

B_IMG_0683

Er zijn mensen die ervoor geboren lijken om te organiseren, die plannen voor een feest overzien en hun hand er niet voor omdraaien om die waar te maken, met scherp oog voor detail. En als ze dat dan ook nog doen met het doel anderen te plezieren, dan kan je zeggen dat dat soort mensen het verschil maken.

B_IMG_0552In Marente Zorgcentra De Wijkerslooth en Rustenborch hebben ze van die mensen, die meer dan gewone zorg leveren!

B_IMG_0580Het plan? Een maandfeest ter ere van het 40-jarig bestaan. De Zingende Koffiemeisjes werden uitgenodigd om een muziekmiddag voor 135 bewoners op te luisteren met gezang, ouderwetse koffie en verhalen over vroeger en vielen van de ene verbazing in de andere; een in Hollandse sferen versierde zaal, een heus Zingende Koffiemeisjesdecor met houten tulpen, prachtig versierde tafels met 135 kopjes uit de jaren 50, minstens 20 koffiepotten in die stijl, vrijwilligers en medewerkers met witte schortjes en hoofddekseltjes in Saartje-stijl, en een aanstekelijk vrolijke sfeer. Geen wonder dat er volop werd meegefeest en gezongen en dat de lach meer regel dan uitzondering was.

B_IMG_0530Dank jullie wel, Geraldine en medewerkers/vrijwilligers van Marente De Wijkerslooth/Rustenborch! We vonden het een feest om onze bijdrage te leveren aan jullie feest.

Gelukkig zijn er ook mensen die ervoor gemaakt lijken om te zingen en te vertellen….en dát lieten ze gelukkig aan de Zingende Koffiemeisjes over!

De magie van muziek

Aankondiging_LustrumHof van Alkemade is een kleinschalig woonservicecentrum in Roelofarendsveen en bestaat deze maand 5 jaar. Naar het principe “zo thuis mogelijk”, wonen er ouderen in 16 zorgappartementen en 2 groepswoningen (voor mensen met dementie).

Vandaag spelen we de try-out van De Zingende Koffiemeisjes in het prachtige restaurant van dit zorgcentrum.

“Ik ben er al vroeg, want ze zeiden dat het wel eens erg druk kon worden”, zegt ze verlegen. Tijdens de soundcheck, zingen we Het Dorp “alleen voor haar” en krijgen er een prachtige lach voor terug. We helpen haar, nu het nog kan, uit haar stoel, omdat ze toch liever op een bankje zit. “Ja, ik ben een beetje vroeg, want ze zeiden dat het wel druk zou worden!”

En het wórdt druk, het wordt er-kan-niemand-meer-bij-druk. De rollators moeten de zaal uit. Een welhaast ontelbaar aantal levensjaren verzamelt zich als ons publiek. De oudste bezoekster is 102.

De oude koffiemolen gaat van ervaren hand tot hand, of ik moet eigenlijk zeggen, van knie tot knie, want koffie malen doe je met de molen tussen je benen. De geur van een ouderwets bakkie, mét Buisman, vult de ruimte. Geheugens worden geprikkeld, stemmen gesmeerd; de liedjesteksten feilloos meegezongen en de verhalen opgeslorpt.

Foto-roosLachende of glinsterende ogen, deinende schouders, alerte blikken en ontspannen gedommel, opgestoken duimen, het valt ons allemaal ten deel en ontroert ons beiden, maar als er bij het slotnummer met een zee van minstens 50 rozen naar ons wordt gezwaaid, dan is dat hét magische moment van deze morgen.

Wat is het fantastisch om dit te mogen doen!
In deze zaal was even geen eenzaamheid te bekennen. Even niet.